ನೋವಿನ ನಲಿವಿನಾ ಹಂಗೇತಕೆ
ನಗುವಿನಾ ಕದವನ್ನು ತೆರೆಯಬೇಕಿದೆ,
ಸಮ್ಮಾನ ಅವಮಾನಗಳ ಅಳುಕೇತಕೇ
ಅಹಮ್ಮಿನ ಕದವನ್ನು ಒಡೆಯಬೇಕಿದೆ...
ನಿಂತಲ್ಲೇ ಕರಗುವಾ ವ್ಯಥೆಯೇತಕೇ
ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಕದವ ಬಡಿಯಬೇಕಲ್ಲವೇ,
ಬದುಕಲ್ಲಿ ಏಕಾಂಗಿಯೆಂಬ ಕೊರಗೇತಕೇ
ಸ್ನೇಹದಾ ಕದವನ್ನು ತೆರೆಯಬಹುದಲ್ಲವೇ...
ದ್ವೇಷ ಅಸೂಯೆಗಳ ಪರದೆ ಇಲ್ಯಾತಕೇ
ಪ್ರೀತಿಯಾ ಬಾಗಿಲನು ತೆರೆಯಬಹುದಲ್ಲವೇ,
ಅಪನಂಬಿಕೆಯಾ ಪರದೆಯ ಸರಿಸಬೇಕಿದೆ
ನಂಬಿಕೆಯ ಗಾಳಿಯಾ ಸವಿಯಬೇಕಿದೆ...
ಬದುಕೋಕೆ ಕೋಟಿ ಭಾಷೆಗಳ ಹಂಗೇತಕೇ
ಸದ್ಭಾವಗಳ ಕದವನ್ನು ತೆರೆಯಬೇಕಿದೆ,
ನೂರು ಜಾತಿ ಧರ್ಮಗಳ ಕೋಟೆಯಿಲ್ಲಿದ್ದರೂ
ಮನುಜತೆಯ ಬಾಗಿಲನು ತೆರೆದಿಡಬೇಕಾಗಿದೆ...