ಮೌನಿಯಾಗಲು ಹೊರಟು
ಬೆರೆಯುವುದ ಮರೆತೆ,
ಪದಗಳ ಮರೆತು
ಭಾವವಾಗಲು ಹೊರಟೆ.
ಕನಸುಗಳವು ಮರೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ
ನೆನಪುಗಳ ಹಂಗನ್ನಷ್ಟೆ ತೊರೆದೆ,
ಭಾವನೆಗಳ ಸರಿಗಮದೊಳಗೆ
ಸಿಹಿ ಜೇನಾಗ ಹೊರಟೆ.
ಸ್ನೇಹಜೀವಿಯಾದೆ
ಅಂತರಂಗದ ಪೊರೆಯ ಕಳಚಿ,
ಪ್ರೇಮಿಯಾದೆನು ನಾ
ನಾನೆಂಬ ಅಂಹಕಾರವ ತೊರೆದು.
ಬರೆಯಲಾರೆ ಖುಷಿಯ
ಬಿಡಿಸಲಾರೆ ನೋವಿನ ರೇಖೆ,
ನಗುವ ಹೂವೊಂದ ಅರಳಿಸುವಾಸೆ
ನನಗೆ ನೋವೆಂಬ ಪುಟದಲ್ಲೂ.
ಮನಗಳ ನಡುವಿನ
ಸೇತು ನಾನಾಗುವ ಆಸೆ,
ಕವಿಯಾಗಲಾರೆ ನಾನೆಂದು
ಮಹಾಕಾವ್ಯವಾಗಬೇಕಿದೆ ನಾನಿಂದು.
No comments:
Post a Comment