ಕನವರಿಸೋಕೆ ಕನಸುಗಳಿಲ್ಲಾ
ಮನಸ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಮೌನದ ಛಾಯೆ,
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಆರದ ಗಾಯ
ನೋವಾದರೂ ಮುಲಾಮು ಹಚ್ಚುವಂತಿಲ್ಲ.
ತಡವರಿಸೋಕೆ ಭಾವನೆಗಳಿಲ್ಲಾ
ಖಾಲಿ ಪುಟಗಳ ತುಂಬಿಸೋಕೆ ಅಕ್ಷರಗಳಿಲ್ಲಾ,
ನೋವುಗಳೆಲ್ಲಾ ಪದಗಳಾಗೊದಿಲ್ಲ
ಕಣ್ಣೀರಿಗೂ ಕೂಡ ಕಾರಣ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಅಳುವ ಮನಸಿಗೆ ಲಾಲಿ ಹಾಡೊರಿಲ್ಲ
ನಗುವ ಮುಖವ ಮರೆಸುವಂತಿಲ್ಲಾ,
ಕೊರೆಯೋ ನೋವಿಗೂ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ
ನೋವ ಭಾವವಾಗಿಸೋ ಜೊತೆಯೂ ಇಲ್ಲಾ.
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೂ ಕೇಳುವರೆಲ್ಲಾ
ಎದೆಯೊಳಗಿನ ಕಳವಳ ಕಾಣಿಸೋದಿಲ್ಲಾ,
ಮರೆವಿಗೂ ಶಾಪವು ನೋವು
ನೆನಪುಗಳ ಅಭಿಶಾಪವಾಗಿದೆ ಬದುಕು.
ಕರಗುತಿದೆ ಕಲ್ಲು ಮನಸೂ ಇಲ್ಲಿ
ಮರೆಯಾಗುತಿದೆ ಮಿಡಿಯುವ ಭಾವ,
ಸೋತಿದೆ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುವ ಛಲವೂ
ಮೆರೆಯುತಿದೆ ಸ್ಮಶಾನ ಮೌನ ಬದುಕ ಅಂಗಳದೊಳು.
