ಒಲವ ರಾಗ....

ನೀನು ವೀಣೆ ನಾನೇ ವೈಣಿಕ
ಬದುಕ ಪುಟವಿದು ಸಂಗೀತವೇ,
ಭಾವ ತಾಳಗಳ ಸಮ್ಮೇಳವಿರಲು
ಬದುಕು ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಸಂತೋಷವೇ.

ಉಸಿರಿಗಿಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಇರಲು
ನುಡಿಯೋ ಪದಗಳವು ಉಲ್ಲಾಸವೇ,
ಒಲವು ಮಿಡಿದಿದೆ ಹೃದಯ ರಾಗದಿ
ಬದುಕು ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಸಂಭ್ರಮವೇ.

ಸರಸವಿಲ್ಲಿ ಸಮರಸವಾಗಿರಲು
ವಿರಸ ತಾನೇ ಮೈ ಮರೆತಿದೆ,
ನಗುವು ಸದಾ ಜೊತೆಗೆ ಇರಲು
ಬದುಕು ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಅನುರಣಿಸಿದೆ.

ಕೋಟಿ ಕಂಠದ ಹಾರೈಕೆಯಿರಲು
ಬಾಳಗೀತೆಯು ಸುಶ್ರಾವ್ಯವೇ,
ಮುತ್ತಿನಂಥ ಮಾತು ಇರಲು
ಬದುಕು ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಮಾಧುರ್ಯವೇ.

ನವರಸಗಳ ಝೇಂಕಾರವಿರಲು
ಒಲವ ರಾಗವು ಮೈ ಮರೆಸಿದೆ,
ಭಾವ ಸಂಗಮಕೆ ಮನಸು ತೆರೆದು
ಬದುಕು ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಜಾತ್ರೆಯೇ.

ಧರ್ಮ....

ಸ್ವರ್ಗ ನರಕ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ
ಪಾಪ ಪುಣ್ಯ ಪುಸ್ತಕದೊಳಗೆ ಅಲ್ಲ,
ನೀ  ನಡೆಯೋ ದಾರಿಲಿ ಧರ್ಮವಾ ಮರಿಬೇಡ
ಪಾಪವೋ ಪುಣ್ಯವೋ ಕರ್ಮವು ನಡಿಬೇಕು.

ಪಾಪ ಬೆನ್ನು ಬಿಡೋದಿಲ್ಲ ನೀ  ಸಾಗೋ ದಾರಿಲಿ
ಕರ್ಮವೂ ಕೈಗೂಡೊದಿಲ್ಲ ಪುಣ್ಯವಾ ಮರೆತಲ್ಲಿ,
ತಾನೆಂದು ಮೆರೆಯೋದು ಮನುಜತೆಗೆ ಹಿತವಲ್ಲ
ಕಲಿಬೇಕು ನೀನಿಲ್ಲಿ ಬದುಕಿನಾ ಮರ್ಮವನು.

ಉಸಿರಿಲ್ಲಿ ನಿನದಲ್ಲಾ ನೀನದಕೆ ಒಡೆಯನೂ ಅಲ್ಲ
ಬಂದಾಗ ತಂದಿದ್ರೂ ಹೋಗೋವಾಗ ಒಯ್ಯೊದಿಲ್ಲ,
ಕರ್ಮಫಲವೇ ರಕ್ಷಣೆಯು ಈ ಭುವಿಯಾ ಮೇಲೀಗ
ಮರೆತಾಗ ಮರ್ಕಟ ನೀನೆಂದು ಇಳೆಯಲ್ಲಿ.

ಪ್ರೀತಿನೇ ಆಧಾರ ನಿನ್ನ ಇರುವಿಗೆ ಇಲ್ಲೆಲ್ಲಾ
ದ್ವೇಷಾನೇ ಅಪರಾಧ ನೀ ಬಾಳೋ ಬದುಕಲ್ಲಿ,
ಜ್ಞಾನಾನೇ ಬೆಳಕಿಲ್ಲಿ ನೀ ಸಾಗೋ ದಾರಿಗೆ
ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೇಲಿ ನಿನ್ನಾ  ನೀ  ಕಳಿಬೇಡ.

ಗೋಡೆಗಳ ಒಡೆದುಬಿಡು ಈ ಜಗವೆಲ್ಲಾ ಸುಂದರ
ಕಣ್ಣುಗಳ ತೊಳೆದುಬಿಡು ಈ ಸಂಸಾರ ನಿನದೆಲ್ಲಾ,
ನಿನಗೊಂದು ಧರ್ಮವಿದೆ ನಡೆಯಿಲ್ಲಿ ನೀ ಮುಂದೆ
ಪುಣ್ಯದಾ ಹಾದಿಲಿ ನೀ ಸಾರೋ ಮನುಜ ಮತ.

ನೇಗಿಲ ಯೋಗಿಗೆ....

ಪ್ರಕೃತಿಯ ವರಪುತ್ರ
ಉಳುವ ನೇಗಿಲ ಯೋಗಿ
ನೀ  ಜಗದ ದೈವ ಕಣೋ.

ಮಳೆಯೊಡನೆ ಜೂಟಾಟವಾಡುತ್ತಾ
ದಣಿವರಿಯದ ಧಣಿ ನೀನು
ಈ ಜಗದ ಉಸಿರು ಕಣೋ.

ನೆತ್ತರನೇ ಬಸಿದು ಬೆವರನ್ನು  ಸುರಿಸಿ
ಸೂರ್ಯನನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುವ ನೀನು
ಈ ಜಗಕೆ ಕಣ್ಣು ಕಣೋ.

ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯಾ ಹಿಡಿದು
ಮನ್ವಂತರಗಳನ್ನೆದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ನೀನು
ಈ ಜಗದ ಬೆಳಕೂ ಕಣೋ.

ಮಣ್ಣಿಂದ ತೆಗೆವೆ ಹೊನ್ನಂಥ ಬೆಳೆಯಾ
ಜಗದ ಹಸಿವ ತಣಿಸೋ ನೀನು
ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಜಾದುಗಾರ ಕಣೋ.

ಪ್ರತಿ ಕಾಳಿನಲ್ಲೂ ತುಂಬಿದೆ ಧನ್ಯತೆಯ ಭಾವ
ಪ್ರಕೃತಿ ಹಿತ ಕಾಯೋ ವೀರ
ನೀನೊಬ್ಬ ನಿಜ ಯೋಧ ಕಣೋ.