ವಸಂತಗೀತೆ...

ಮರೆಯಾದ ನೆನಪುಗಳ

ಮತ್ತೆ ಹುಡುಕಬೇಕು,

ಕಾಲ ಸರಿಯುತಿರಲು

ನಾಳೆಗೆ ಪಾಠ ಹೇಳಬೇಕು...

ಕಾಡುವ ಕನಸುಗಳ

ಕೂಡಿ ಹಾಕಬೇಕು,

ಒಂದಷ್ಟು ದಿನಗಳು

ಒಲವಿನಲಿ ತೇಲಬೇಕು...

ಮನದ ಭಾವಗಳಿಗೆ

ಮೌನದ ಭಾಷೆಯಾಗಬೇಕು,

ಹಾಡೊಂದು ಮೂಡಬೇಕು

ಆತ್ಮದ ಸಾಹಿತ್ಯದಂತೆ...

ಉರುಳೋ ಕಾಲವಿಲ್ಲಿ

ಓಡೋಡಿ ಸಾಗುತಿಹುದು,

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆಯಿಲ್ಲಿ 

ಮಳೆಬಿಲ್ಲು ಮೂಡಬೇಕು...

ಪ್ರೀತಿ ಚಿಗುರಬೇಕು

ನಿತ್ಯ ವಸಂತದಂತೆ,

ಜೀವ ನಗುತಿರಬೇಕು

ಬದುಕು ಅನಂತವೆಂಬಂತೆ...

ಚಂದ್ರಯಾನ...

ನೇಸರನಿಲ್ಲದ ಊರಿನಲಿ

ಚಂದ್ರಬಿಂಬದ ತೇರಿನೊಳು,

ಚುಕ್ಕಿ ತಾರೆಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ

ಸಾಗಿದೆ ಒಲವಿನ ಕಡೆಗೆ...

ಬಾನು ಇಲ್ಲಿ ಬಾಗಿದೆ

ಮೇಘಗಳು ತುಸು ನಾಚಿವೆ,

ಒಲವಿನ ಈ ಮೆರವಣಿಗೆಗೆ

ನಿಂತಲ್ಲೇ ತೋರಣವಾಗಿವೆ...

ಆಗಸವು ಖುಷಿಯಲಿ ಮಿಂದಿದೆ

ಮಿಂಚು ನಗುವಾಗಿ ಕಂಡಿದೆ,

ಬಾನಿನ ಈ ಹೊಸ ರೂಪಕೆ

ಇಳೆಯು ಸಾಕ್ಷಿಯಾದಂತಿದೆ...

ನೇಸರ ಮೂಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ

ಹೊಸದಾದ ಶಕೆಯು ಶುರುವಾಗಿದೆ,

ಭಾನು ಭುವಿಯ ನಡುವೆಯೇ

ಪ್ರೇಮಲೋಕವೇ ತೇಲಿ ನಿಂತಿದೆ...