ಕರ್ಮವೆಂಬ ಛಾಯೆ...

ಬದುಕಿನ ಓಟಕೂ

ಕರ್ಮದ ಲಗಾಮಿದೆ,

ಮೆರೆಯುವ ಜೀವಕೇ

ಮರೆಯದ ಏಟಿದೆ...

ಕರ್ಮದ ಹೊಡೆತವು

ಬದುಕಿಗೆ ಪಾಠವೂ,

ನಾಳೆಯ ಪಯಣಕೆ

ವಿಧಿಯೇ ನಕಾಶೆಯೂ...

ಅರಿಯದೆ ಆಡಿದ

ಮಾತಿಗೆ ಕ್ಷಮೆಯಿದೆ,

ಮರೆತು ಮಾಡಿದಾ ತಪ್ಪಿಗೂ

ಕರ್ಮದ ಫಲವಿದೆ...

ಕರ್ಮದ ಛಾಯೆಯೂ

ಆವರಿಸಿದೆ ಬದುಕನೇ,

ನಿನ್ನೆಗಳ ಕರ್ಮವೂ

ನಾಳೆಗಳ ಬೆನ್ನ ಏರಿದೆ...

ಮೆರೆಯಲಿ ಬದುಕು...

ತೆರೆದಿಡಬೇಕು ಮನಸಿನ ಕದವ 

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ನಗುವಾಗ,

ಬರೆದುಬಿಡಬೇಕು ಖುಷಿಯ ಸಾಲುಗಳ

ಬದುಕಿನ ಹಾಳೆಯ ತುಂಬಾ...

ಮರೆತುಬಿಡಬೇಕು ಎಲ್ಲಾ ಕಹಿಯ

ಮನಸಿಲ್ಲಿ ಮಗುವಾದಾಗ,

ಬದುಕು ಒಂದಿಷ್ಟು ಕುಣಿಯಬೇಕು

ಕನಸುಗಳ ರೆಕ್ಕೆಪುಕ್ಕಗಳ ಜೊತೆಗೆ...

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಬಸವಳಿದು ಅತ್ತಾಗ

ಮೌನಿಯಾಗಬೇಕು ಜಗದ ನಡುವೆ,

ಒಂದಿಷ್ಟು ತಣಿಯಬೇಕು ಜೀವವೂ

ಮೌನದ ಮರೆಯ ಪೊರೆಯೊಳು...

ಮರೆತು ನಡಿಬೇಕು ಒಂದಷ್ಟು ಆಸೆಗಳ

ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದಿಷ್ಟು ಭಾರವನು,

ಹೊಸ ಕನಸುಗಳ ಚಪ್ಪರದ ಕೆಳಗೆ

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮೆರೆಯಲಿ ಬದುಕು ತಣ್ಣಗೆ...