ಮಾಯಾವಿ...

ವಿಧಿಯೆಂಬ ಸಾಹೇಬ ನೀನೆಷ್ಟು ಒಗಟು 

ಅಳಲಾಗದೆ ನಗಲಾಗದೆ ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಬೆರಗು,

ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಅನಿಸುವುದು ನೀನೆಷ್ಟು ಕ್ರೂರಿ 

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅನಿಸುವುದು ನೀ ಪೂರ್ವದ ನಂಟೇ...

ಜಗವ ನಡೆಸುವ ನೀತಿ ನೀನಂತೆ ವಿಧಿಯೇ 

ಸೃಷ್ಟಿಯು ಹೊರತಲ್ಲವಂತೆ ನಿನ್ನ ಚೌಕಟ್ಟಿನಿಂದ,

ಇರಬಹುದೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಮೀರಿದಾ ಬದುಕು 

ಗೆಲುವಿನಲು ಸೋಲಿನಲು ನಗುವಂತ ಮನಸು...

ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡರೊಮ್ಮೆ  ಕೇಳುವುದಿತ್ತು ನಿನ್ನ ಬಳಿ 

ನಿನ್ನ ನಿಯಮದಲ್ಲಿ ಏನೇನಿದೆ ಹೇಳು,

ಮೊದಲೇ ಎಲ್ಲವನು ತಿಳಿಯುವ ಹಂಬಲವಲ್ಲ 

ಮನಸು ಹಗುರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಸತ್ಯವನು ಅರಿತು...

ಯಾರು ಕಂಡರೋ ನಿನ್ನ ಎಂದೋ ಜಗದಿ 

ವಿಧಿಯೆಂಬ ಹೆಸರ ನಿನಗಿತ್ತವರು ಯಾರೋ,

ಭಯಪಡಬೇಕೋ ನೀ ಮಾಯವಿಯೆಂದು 

ನಗಬೇಕೋ ಹೇಳು ನೀನ್ಯಾರೆಂದು ತಿಳಿಯದೇ...