ಜಗದ ಜಗಲಿಯೊಳು...

ಮಣ್ಣಾಗೋ ಜೀವಕ್ಕೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲಿ

ಓಡೋ ಕಾಲದ ಜೊತೆಗೆ ಸಂತೆಯಿಲ್ಲಿ,

ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಗಳ ಗಂಟಿನೊಳಗೂ

ಬದುಕನ್ನು ನಗಿಸುವಾ ನಂಟು ಇಲ್ಲಿ...

ಇರೋದು ಒಂದೇ ಬದುಕು

ಇರುವುದರಲ್ಲೇ ಬದುಕಬೇಕು ಇಲ್ಲಿ,

ಅನುಮಾನಗಳ ಸರಿಸುತ್ತಾ

ಅನುಭವಗಳ ಪಡೆಯಬೇಕಿಲ್ಲಿ...

ಸವೆಸಬೇಕು ಬದುಕು ಕಾಲದ ಜೊತೆಗೆ

ಗಮ್ಯ ಸೇರುವಂತೆ ನದಿಯೂ,

ಸವೆಯಬೇಕು ಕಾಲು ದೇಹದ ಜೊತೆಗೆ

ಕರ್ಮಗಳ ಕಳೆಯುವವರೆಗೆ...

ಹರಿಯಬೇಕು ಜಗದ ಹರಿವಿನೊಳು

ಮರೆಯಬೇಕು ಮನದ ಮಲಿನಗಳ,

ಬೆರೆಯಬೇಕು ಮನದ ಮಜಲಿನೊಳು

ಮಾಗಬೇಕು ಬದುಕು ಜಗದ ಜಗಲಿಯೊಳು...

ಮನಸೇ...

ಜಗವ ಮರೆಯುವೆ ಮನಸೇ ನಾನು

ಕನಸು ಕುಣಿಸಲು ನಿನ್ನನೇ,

ಮೆರೆಸಿ ನೋಡು ಭಾವಗಳ ಮೇರು

ನವಿಲಾಗಿ ಕುಣಿವುದು ಹೃದಯವೂ...

ಲೋಕದ ಜಾತ್ರೆಯೊಳು ನಿನ್ನ ತೇರು

ಭರವಸೆಯ ಬೆಳಕಿನಲಿ ಸಾಗುತಿರಲು,

ಚಿಂತೆಯಾ ಮೋಡವಿಲ್ಲಿ ಕವಿಯಬಹುದೇ

ಭಾವಗಳ ಭಾರಕೆ ಬಾಗಬಹುದೇ...

ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡು ಒಮ್ಮೆ ಮನಸೇ

ಕೊರೆವ ಸಾಲು ನೆನಪುಗಳಿಗೆ,

ಬೆರೆತುಬಿಡು ಎಂದೂ ಬೇರೆಯಾಗದಂತೆ

ಉಸಿರು ದೇಹದೊಳು ಬಂಧಿಯಾಗಿರುವವರೆಗೆ...

ಮನಸಾರೆ ಒಮ್ಮೆ ನಗಬೇಕು ಕೇಳು

ತುಂಟತನದಿ ನಿನ್ನ ಪೆಚ್ಚು ಮೋರೆಯ ಕಂಡು,

ಇರಬೇಕು ಇಲ್ಲಿ ಏನು ಅರಿಯದಂತೆ

ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಆಡೋ ಪುಟ್ಟ ಕಂದನಂತೆ...

ಕೌತುಕ...

ಬದುಕಿಗೆ ಬಣ್ಣವ ತುಂಬುವ ಹಂಬಲ

ಕನಸಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆಯಾ ಜೋಡಿಸೊ ಹಂಬಲ,

ಮನಸಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಒಲವಿನ ಕಾತರ

ಅರಳುವ ಭಾವಗಳಿಗೂ ಇಲ್ಲಿದೆ ಆತುರ...

ನಗುವಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಕುಶಿಯ ಕಾತುರ

ಕಾಲ ಚಕ್ರಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಓಡುವ ಆತುರ,

ಮನಸಿಗೆ ಮಾತ್ರ ನಿನ್ನೆಯ ಹಂಬಲ

ಬದುಕು ಮಾತ್ರ ನಿತ್ಯದ ಕೌತುಕ...

ಆತುರ ಕಾತುರ ಕೌತುಕದೊಳಗೆ

ಮೂರು ದಿನಗಳ ಪಯಣದ ಹಂಬಲ,

ನೆನಪಿನ ಮಡಿಲಿಂದ ಜಾರಿಬೀಳುವಾ

ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣಕೂ ಮತ್ತೆ ಜೀವಿಸೋ ಹಂಬಲ...

ನೋವಿಗೂ ಇಲ್ಲಿ ವೈರಾಗ್ಯದ ಹಂಬಲ

ದೇಹಕ್ಕಿಲ್ಲಿ ನೋವ ಮರೆವ ಆತುರ,

ಆತ್ಮಕ್ಕಿಲ್ಲಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಕಾತುರ

ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ನೋಡೆ ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯೇ ಕೌತುಕ...

ಮಂಜಿನ ಹನಿ...

ಮನಸಿನ ಕಸವನು ಶುಚಿಗೊಳಿಸೋ

ಓ ಮೌನವೇ ಒಮ್ಮೆ ಮಾತಾಡು,

ಸಾವಿರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೂ

ನಿನ್ನಯ ಮರೆಯಲಿ ಅಡಗಿಹುದು...

ಕನಸನು ಹೆಣೆಯುವ ಭಾವಗಳೇ

ಮುಗಿಲಾಗಿ ಮನದ ಬಾಂದಳದಿ,

ಎದೆಯ ತುಂಬಿದ ಓ ನೆನಪುಗಳೇ

ಕುಶಿಯ ಮಳೆ ಸುರಿಸಿ ಬದುಕಿನಲಿ...

ಬದುಕಿನ ಪಯಣದ ಹಾದಿಯಲಿ

ಕಾಣದ ತಿರುವುಗಳು ನೂರಾರು,

ಅರಿವಿನ ಮರೆವಿನ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ

ಬದುಕಿನ ಓಟ ಸಾಗುವುದು...

ಕರಗುವುದು ಮರುಗುವುದು ಸಹಜ

ಮನಸು ಬದುಕಿನ ಹಾದಿಯಲಿ,

ಮಂಜಾಗಿ ಮಳೆ ಹನಿಯಾಗಿ

ಸುರಿಯಬೇಕು ಬೆರೆಯಬೇಕು ಈ ಬದುಕಿಲ್ಲಿ...

ಬದುಕು...

ಅರಳುವ ಮೊಗ್ಗಿನೊಳು

ಮಗುವಿನ ನಗುವು ಇದೆ,

ಅನುಭವಿಸೋ ಮನಸಿಗೂ

ಕಾದು ನೋಡುವ ಆಸೆಯಿರೆ...

ಹರಿಯುವ ನೀರಿನಲೂ

ನೂರಾರು ಕಥೆಗಳಿವೆ,

ಕೇಳುವ ತಾಳ್ಮೆಯಿರೆ

ಬದುಕಿನ ಪಯಣಕೆ...

ಹಕ್ಕಿಗಳ ಇಂಚರದಿ

ಸಪ್ತ ಸ್ವರಗಳ ಆಲಾಪವಿದೆ,

ಬದುಕು ಸಂಗೀತವೇ

ಕಲಿಯೋಕೆ ನಿಂತರೆ...

ಓಡುವ ಮೋಡದೊಳು

ಮಳೆಯಾಗೋ ಕನಸಿದೆ,

ಸಾಗರವಾಗೋ ಆಸೆಯಿರೆ

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶವೇ...

ಬಣ್ಣ...

ಬದುಕಿನ ಪುಟಗಳಿಗೆ 

ಚಂದದ ಬಣ್ಣಗಳ ತುಂಬಬೇಕು,

ನಿನ್ನೆಯಾ ಕಹಿಗಳಿಂದ 

ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣವ ತಗೋಬೇಕು...

ಮನಸಿನ ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯಲಿ

ಚಿತ್ತಾರವ ಬರಿಬೇಕು,

ನಾಳೆಗಳ ಖುಷಿಯಿಂದ

ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣವ ಪಡಿಬೇಕು...

ಬಾನಿನ ಬಳಿಯಿಂದ

ನೀಲ ವರ್ಣವ ಕದಿಯಬೇಕು,

ಅನಂತ ಅವಕಾಶದ ಬದುಕಿನೊಳು

ನೀಲ ಮೇಘಗಳ  ಕರೆಯಬೇಕು...

ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮಡಿಲಿಂದ

ಹಸಿರು ಬಣ್ಣವ ಪಡಿಬೇಕು,

ಬಾಡಿಹೋದ ಭಾವಗಳಿಗೆ

ಜೀವವ ತುಂಬಬೇಕು...

ನೀಲಿ ಬಾನು...

ಹೃದಯದ ಬಾಗಿಲ ಸಂಧಿಯಲಿ

ಇಣುಕಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ನಕ್ಷತ್ರ,

ಕನಸಿನ ಊರಿನ ತೋಟದಲಿ

ಮಿನುಗಿದೆ ಆಸೆಯ ಮೊಗ್ಗಾಗಿ...

ತೋರಣ ಕಟ್ಟಿದೆ ಮನಸಿಲ್ಲಿ

ಅರಳುವ ನಾಳೆಯ ಆಶಯಕೆ,

ಮರುಳಾಗಿದೆ ಬದುಕು ಬಯಕೆಯಲಿ

ಬಯಸಿ ಬರಬಹುದೇ ಕನಸಿಲ್ಲಿ...

ಕಾರಣವಿಹುದಿಲ್ಲಿ ಬದುಕಿನ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ

ಕಾಯಬಹುದೇ ಬದುಕಿನ ದಾರಿಯಲಿ,

ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೇ ಹುಟ್ಟಿದ ಪ್ರೀತಿಗೆ

ಕರ್ಮದ ಬಂಧನವಿಹುದೇ ಬದುಕಲ್ಲಿ...

ಬಾನನು ಚುಂಬಿಸೋ ತವಕದಲಿ

ಮೈಮರೆತಿದೆ ಮನಸು ಪುಳಕದಲಿ,

ಕನಸಿನ ಊರಿನ ಪಯಣದಲಿ

ಒಲವಿನ ಗೀತೆಯ ಗುನುಗುತಲಿ...

ಮಂಥನ...

ಮೌನವಾಗಿದೆ ಬದುಕು ಇಲ್ಲಿ

ಮೂಕ ಮನಸಿನ ರೋಧನೆಯಲಿ,

ಬದುಕ ಭರವಸೆಯನು ಹಿಂಡಿದೆ

ಹೇಳಲಾಗದ ನೋವದು...

ಜಗದ ತುಂಬಾ ಕತ್ತಲೂ

ಆರುತಿಹುದು ಭರವಸೆಯ ಕನಸದು,

ಬಾಳ ದಾರಿಯ ಬೆಳಕನು

ಮನಸು ಹುಡುಕಿದೆ ಸುತ್ತಲೂ...

 

ನೋವ ಮರೆತು ಸಾಗಲೂ

ಕಾರಣವೂ ನೂರಾರಿದೆ,

ನಗುವ ಜೊತೆಯೂ ಕಾಡಲು

ನೋವು ಬದುಕಲಿ ಸಾವಿರ...

ಮಿಡಿಯುವ ಮನಸಿಗೇ

ಕಾರ್ಯ ಕಾರಣವು ತಿಳಿಯದೂ,

ನೋವೆಂಬ ಮನಸಿನ ಭಾವವೂ 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮಥಿಸಿದೇ ಬದುಕನು...

ಮಾನಸ ಸರೋವರ...

ಕಾಣದಿರುವ ಲೋಕಕೆ

ಪಯಣಿಸೋಕೆ ತವಕವೂ,

ಇರುವ ಒಂದು ಮನಸಿಗೂ

ನೂರ ಒಂದು ಬಾಗಿಲು...

ಕೋಪ ತಾನು ಉರಿಯಲು

ಮನಸು ಇಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞಕುಂಡವೂ,

ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲಿ ಕಾಡಲು

ಮನಸು ಮರುಭೂಮಿಯೂ...

ಅವಮಾನವನ್ನು ಸಹಿಸುತಾ

ಮನಸು ಮುಚ್ಚಿದ ಕೆಂಡವೂ,

ಸುಳ್ಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗುತಾ ಸಾಗುತಾ

ನಿತ್ಯವೂ ಸಾವು ಆತ್ಮಕೆ...

ಕನಸುಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಕಾಡಲು

ಮನಸು ನೀಲ ಸಾಗರ,

ಕನಸ ನೆರಳಲ್ಲಿ ನಗಲು

ಬದುಕಿಗೆ ಚೈತನ್ಯವೂ... 

ನುಡಿ ನಮನ...

ಜಯತು ಜಯತು ತಾಯಿ ಭಾರತಿ

ನಿನಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಆರತಿ,

ಸಿಂಧು ಗಂಗೆ ಯಮುನೆಯಿಂದ

ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ನಿನಗೆ ಅಭಿಷೇಕವೂ...

ಹಿಮಾಲಯವೇ ಮುಕುಟಮಾಲೆ

ಹಿಮವೇ ನಿನ್ನ ಮುಕುಟ ರತ್ನವೂ,

ಮಹಾ ಸಾಗರವೇ ಪಾದ ತೊಳೆಯುತಿರಲು

ಪರಮ ಪುನೀತೆ ನೀನು ಭಾರತಿ...

ಭರತನನ್ನು ಪಡೆದ ಪುಣ್ಯಗರ್ಭ ನಿನ್ನದು

ರಾಮ ಕೃಷ್ಣ ಬುದ್ಧ ಮಹಾವೀರರ ಜನ್ಮದಾತೆ ಭಾರತಿ,

ವೀರಪುತ್ರರಿಗೆ ಜನ್ಮವಿತ್ತ ವೀರಮಾತೆಗೆ ವಂದನೆ

ಭುವಿಯ ಬೆಳಗೊ ಪುಣ್ಯವಂತೆ ನೀನೇ ವಸುಂಧರೇ...

ವೇದಗಳಿಗೆ ತೊಟ್ಟಿಲಾದೆ ನೀನು

ಅರಳಿದವು ನಿನ್ನ ಮಡಿಲೊಳು ಮಹಾಕಾವ್ಯಗಳು,

ಜಗಕೆ ಜ್ಞಾನ ಹಂಚಿ ನೀನಾದೆ ಜ್ಞಾನವಿಶಾರದೇ

ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಕ್ರಾಂತಿ ಮಾಡಿ ಗುರುವು ನೀ ವಿಶ್ವಕೆ...

ಗೆಳೆಯಾ...

ಇರಬೇಕು ಒಂದು ಬಂಧವಿಲ್ಲಿ

ನಗುವಿನಲು ಅಳುವಿನಲು ಬಂಧುವಾಗಿ,

ಅಳುವಿನೊಳು ಕಣ್ಣೊರೆಸೋ ಅಣ್ಣನಂತೆ

ನಗುವಿನೊಳು ಮುದ್ದಾಡೋ ಮಗುವಿನಂತೆ...

ಇರಬೇಕು ಬದುಕಿನೊಳು ಹೆಗಲೊಂದು

ಬಸವಳಿಯೆ ತುಸು ತಲೆಯಿಡಲು,

ಮುಂಗುರುಳ ಸವರುವ ಕೈಯೊಂದು

ಪ್ರೀತಿ ತೋರುವ ಹೃದಯ ಜಗದೊಳು...

ಇರಬೇಕು ಕೈಯೊಳಗೆ ಕೈಯೊಂದು

ಹುಸಿ ಕೋಪ ತೋರುತ್ತಾ ಗುದ್ದಾಡಲು,

ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಬದುಕ ಪಯಣದೊಳು

ಹಿಡಿದೆತ್ತಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಜೊತೆಯೊಂದು...

ಇರಬೇಕು ಹಂಗಿಲ್ಲದ ಜೀವವೊಂದು

ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಡುವ ಭಾವವೊಂದು,

ಜೊತೆಯಲಿರಬೇಕು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯಂತೆ

ಲೋಕದೊಳು ಮತ್ತೊಂದು ಆತ್ಮದಂತೆ...

ಬೆಳಕೆಂಬ ಬೆರಗು...

ಕತ್ತಲೆಯೊಳಗೂ ಬೆಳಕಿದೆ

ಬೆಳಕಿನಾಳದಿ ಕತ್ತಲೆಯು ಅಡಗಿದೆ,

ಆ ಬೆರಗನು ಮನಸೀಗ ಹುಡುಕಿದೆ

ಕತ್ತಲು ಬೆಳಕಿನ ಆಟದಿ ಬದುಕು ಮರೆತಿದೆ...

ಉಸಿರೊಳಗೆ ಜೀವವಿಲ್ಲಿ ಬದುಕಿದೆ

ದೇಹದೊಳಗೆ ಉಸಿರು ತಾ ಆಡಿದೆ,

ಮೂಳೆ ಮಾಂಸದ ಬಂಧಕೆ ಬದುಕು ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತವಾಗಿದೆ

ಸೃಷ್ಟಿಯ ವಿಚಿತ್ರಕೆ ಜಗವು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ...

ನೀರೊಳಗೆ ಗಾಳಿ ಸೇರಿ ಸಾಗರವಾಗಿದೆ

ಅಲೆಗಳಾಗಿ ಮಾರುತವಾಗಿ ರೌದ್ರತೆಯ ಮೆರೆದಿದೆ,

ಗಾಳಿಯೊಳಗೆ ನೀರು ಸೇರಿ ಮೋಡವಿಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದೆ

ಗುಡುಗು ಸಿಡಿಲಾಗಿ ಮಳೆಯಿಲ್ಲಿ ಸುರಿದಿದೆ...

ಆತ್ಮಕ್ಕೂ ದೇಹಕ್ಕೂ ಕರ್ಮದ ನಂಟಿದೆ

ಕರ್ಮಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲಿ ವಿಧಿಯೆಂಬ ಗಂಟಿದೆ,

ಪ್ರತಿ ಪಯಣಕ್ಕೂ ನಾಳೆಯೆಂಬ ಗಮ್ಯವಿದೆ

ಆತ್ಮದ ಪಯಣಕ್ಕೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಗುರಿಯಿದೆ...

ಬೆಳದಿಂಗಳು...

ಕೊಟ್ಟದನ್ನೇ ಪಡೆಯಬೇಕು ಇಲ್ಲಿ

ಉತ್ತಿದ್ದೇ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಯುವಂತೆ,

ನೋವು ಕೊಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲಿ

ನಲಿವು ಬರೀಯ ಕನಸು ಅಷ್ಟೇ...

ನಗುವ ಹಂಚಿ ನಗುತ ಬಾಳಿ

ನೆಮ್ಮದಿಯನು ಪಡೆಯಬಹುದು,

ಚಿಂತೆಯೆಂಬ ಮೂಟೆ ಹೊರಲು

ಬದುಕು ಇಲ್ಲಿ ಬಲು ಭಾರವೂ...

ಸೋತ ಬದುಕನು ಗೆಲ್ಲಬಹುದು

ನಿನ್ನೆಗಳು ಕೂಡ ನಾಚುವಂತೆ,

ಗೆಲುವು ಕೂಡ ಬಾಗಬಹುದು

ಭರವಸೆಯ ನಾಳೆಗಳಿಗೆ...

ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ಮುಗಿಯಬಹುದು

ಬದುಕ ಬನದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ,

ಮೂಡಬಹುದು ಬೆಳದಿಂಗಳಿಲ್ಲಿ

ಕತ್ತಲ ದಾರಿಯ ಪಯಣದಲಿ...

ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ...

ಬದುಕು ಲೋಕದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ

ಕೂಡಿ ಕಳೆಯುವ ಹಂಬಲದೀ,

ಕಾಲ ಕರ್ಮದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ

ಗುಣಿಸಿ ಭಾಗಿಸೋ ವರಸೆಯಲಿ...

ಶೂನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಶುರುವು ಇಲ್ಲಿ

ಕೂಡಿ ಕಳೆಯುವ ಬದುಕಿದು,

ಗುಣಿಸಿ ಭಾಗಿಸಿ ಉಳಿದರಿಲ್ಲಿ

ಅದುವೇ ಪುಣ್ಯದ ಶೇಷವೂ...

ಶೇಷವಿಲ್ಲಿ ಶೂನ್ಯವಾದರೆ

ಬದುಕು ಇಲ್ಲಿ ಶೂನ್ಯದಂತೆ,

ಕೆಟ್ಟ ಕರ್ಮದಾ ಫಲವದು

ಬದುಕು ಪಾಪದ ಹೊರೆಯೂ...

ಬದುಕಿನಾ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವೂ

ಪಾಪ ಪುಣ್ಯದ ಕತೆಯದು,

ವಿಧಿಯು ಬರೆದಾ ಬರಹಕೆ

ಕರ್ಮವೆಂಬ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವೂ...

ಮಾಧವನಾಗುವ...

ಭರವಸೆಯ ಜೋಳಿಗೆಯೊಳಗೆ

ಬದುಕು ನಗುತಿಹುದು,

ಸಂತೃಪ್ತಿಯ ಕಮಂಡಲದೊಳಗೆ

ಆಸೆ ತಣಿದಿಹುದು...

ಬಂಧನಗಳ ತ್ಯಜಿಸಲು

ಮನಸು ಲೋಕವನೇ ಆಳುವುದು,

ನಶ್ವರ ಭಾವವು ಜಗದೊಳು

ಶಾಂತಿಯ ಸಾರಿಹುದು...

ಉತ್ತರ ಕಾಣದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೆಲ್ಲವೂ

ಜ್ಞಾನದ ಜ್ಯೋತಿಗೆ ಆಹುತಿಯಾಗಿ,

ಲೋಕದ ಕತ್ತಲೆಗೀಗ ಬೆಳಕಿನ

ಮಿಂಚೊಂದು ಕಂಡಿಹುದು...

ನಶ್ವರದಿಂದ ಈಶ್ವರನೆಡೆಗೆ 

ಬದುಕಿನ ಪಯಣ ಈ ಲೋಕದಲಿ,

ಮಾನವನಿಲ್ಲಿ ಮಾಧವನಾಗುವ

ಪ್ರೀತಿಯ ಸಾರವ ಹಂಚುತಲಿ...

ಕನಸೊಂದು ಶುರುವಾಗಿದೆ...

ಹಗಲಿಗೆ ಹೆಗಲಾಗುವ

ಕನಸೊಂದು ಬೇಕಾಗಿದೆ,

ಇರುಳಿನ ಮಡಿಲೊಳು

ತೊಟ್ಟಿಲೊಂದು ತೂಗುತಾ...

ಅರಿವಿನ ಮರೆಯೊಳು

ಕ್ಷಮೆಯೊಂದು ಬೇಕಾಗಿದೆ,

ಮಮತೆಯ ಮಡಿಲೊಳು

ಮಗುವಾಗಿ ನಲಿಯೋಕೆ...

ಮನಸಿನ ಮನೆಯೊಳಗೆ

ಒಲವಿಂದು ಶುರುವಾಗಬೇಕಿದೆ,

ನೆನಪುಗಳ ಹಂಗನು ತೊರೆದು

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ...

ಕಾಲದ ಯಾತ್ರೆಯಲಿ

ಮನಸಿಲ್ಲಿ ನಗಬೇಕಾಗಿದೆ,

ಲೋಕದ ಜಾತ್ರೆಯಲಿ

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಬೇಕಿದೆ...

ಬೆಳದಿಂಗಳು...

ಮನಸೆಂಬ ಆಗಸ ತುಂಬಾ

ಕನಸೆಂಬ ಬಿಳಿ ಮೋಡಗಳು,

ಬದುಕಿನ ತೋಟದ ತುಂಬಾ

ನಿರೀಕ್ಷೆಯಾ ಹೊಸ ಮೊಗ್ಗುಗಳು...

ಕಾಯಲೇಬೇಕು ಕಾಲಕ್ಕಿಲ್ಲಿ

ಕನಸುಗಳ ಮೋಡ ತಂಪಾಗಲು,

ತಾಳ್ಮೆಯ ತಪಸ್ಸಿರಬೇಕು 

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಹಸನಾಗಲು...

ನೂರಾರು ಜಂಜಡವಿದ್ದರೂ

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ನಗಬೇಕು,

ಖುಷಿಯಿಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯಬೇಕು

ನಗುವಿನ ಹೂವು ಅರಳಲು...

ಭರವಸೆಯ ಬೆಳದಿಂಗಳಲಿ 

ಬೆಳಗಬೇಕು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲಿ,

ಬದುಕೆಂಬ ಹೊಲದಾ ತುಂಬಾ

ಅರಳಬೇಕು ಪ್ರೀತಿಯ ಹೂವುಗಳು...

ಬದುಕೇ ಚೆಂದವೂ...

ಮುನಿಸು ಮರೆತರೆ ಮನಸು ಚೆಂದವೋ 

ಮೌನ ಅರಿತರೆ ಹೃದಯ ಚೆಂದವೋ,

ಭಾವದೊಳಗಿನ ಮೊರೆತ ಅಂದವೋ 

ಬದುಕ ಕಾಡುವ ಕನಸು ಚಂದವೋ...

ಪ್ರೀತಿ ಬೆರೆತರೆ ಸ್ನೇಹ ಚೆಂದವೋ 

ತ್ಯಾಗ ಮೆರೆದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದವೋ,

ಮನಸ ಬೆಸೆಯುವಾ ಬಂಧ ಚೆಂದವೋ 

ಸಂಬಂಧಗಳ ಸರಿಗಮದಿ ಬದುಕೇ ಆನಂದ...

 

ಆಸೆ ಮರೆತರೆ ಬದುಕಿಗೆ ಆನಂದ

ನೋವು ಮರೆತರೆ ಮನಸಿಗಾನಂದ,

ನಗುವು ಬೆರೆತರೆ ನಾಳೆಗೆ ಆನಂದ

ಕಹಿಯ ಮರೆತರೆ ಬದುಕು ಪರಮಾನಂದ...

ಭರವಸೆಯ ನೆರಳು ಅಂದವೋ

ನಾಳೆಗಳ ಕನಸು ಚಂದವೋ,

ಒಲವ ಜೋಕಾಲಿಯೊಳಗೆ

ಮನಸು ಜೀಕುವಾಗ ಬದುಕಿಗಾನಂದವೋ...

ಕರ್ಮವೆಂಬ ಛಾಯೆ...

ಬದುಕಿನ ಓಟಕೂ

ಕರ್ಮದ ಲಗಾಮಿದೆ,

ಮೆರೆಯುವ ಜೀವಕೇ

ಮರೆಯದ ಏಟಿದೆ...

ಕರ್ಮದ ಹೊಡೆತವು

ಬದುಕಿಗೆ ಪಾಠವೂ,

ನಾಳೆಯ ಪಯಣಕೆ

ವಿಧಿಯೇ ನಕಾಶೆಯೂ...

ಅರಿಯದೆ ಆಡಿದ

ಮಾತಿಗೆ ಕ್ಷಮೆಯಿದೆ,

ಮರೆತು ಮಾಡಿದಾ ತಪ್ಪಿಗೂ

ಕರ್ಮದ ಫಲವಿದೆ...

ಕರ್ಮದ ಛಾಯೆಯೂ

ಆವರಿಸಿದೆ ಬದುಕನೇ,

ನಿನ್ನೆಗಳ ಕರ್ಮವೂ

ನಾಳೆಗಳ ಬೆನ್ನ ಏರಿದೆ...

ಮೆರೆಯಲಿ ಬದುಕು...

ತೆರೆದಿಡಬೇಕು ಮನಸಿನ ಕದವ 

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ನಗುವಾಗ,

ಬರೆದುಬಿಡಬೇಕು ಖುಷಿಯ ಸಾಲುಗಳ

ಬದುಕಿನ ಹಾಳೆಯ ತುಂಬಾ...

ಮರೆತುಬಿಡಬೇಕು ಎಲ್ಲಾ ಕಹಿಯ

ಮನಸಿಲ್ಲಿ ಮಗುವಾದಾಗ,

ಬದುಕು ಒಂದಿಷ್ಟು ಕುಣಿಯಬೇಕು

ಕನಸುಗಳ ರೆಕ್ಕೆಪುಕ್ಕಗಳ ಜೊತೆಗೆ...

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಬಸವಳಿದು ಅತ್ತಾಗ

ಮೌನಿಯಾಗಬೇಕು ಜಗದ ನಡುವೆ,

ಒಂದಿಷ್ಟು ತಣಿಯಬೇಕು ಜೀವವೂ

ಮೌನದ ಮರೆಯ ಪೊರೆಯೊಳು...

ಮರೆತು ನಡಿಬೇಕು ಒಂದಷ್ಟು ಆಸೆಗಳ

ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದಿಷ್ಟು ಭಾರವನು,

ಹೊಸ ಕನಸುಗಳ ಚಪ್ಪರದ ಕೆಳಗೆ

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮೆರೆಯಲಿ ಬದುಕು ತಣ್ಣಗೆ...

ಬದುಕ ಬನದಲಿ...

ಅಜ್ಞಾನದ ಮೋಡವು ಕವಿದಿರೆ

ಬದುಕಿನಾ ಬಯಲೊಳು,

ಮನಸಿನ ಮನೆಯೊಳು

ಅಂಧಕಾರವೇ ನಿತ್ಯವೂ...

ಅಪನಂಬಿಕೆಯ ಬಿರುಗಾಳಿ ಜೋರಾಗಿರಲು

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆಯು ಮನುಜಾ,

ಪ್ರೀತಿಯಾ ದೀಪವಿಲ್ಲಿ ಬೆಳಗದು

ನಂಬಿಕೆಯಾ ಗೋಡೆಯೂ ಇಲ್ಲದೇ...

ಕಷ್ಟಗಳ ಬಿರುಬಿಸಿಲು ಸುಡುವುದು

ಆಸೆಗಳ ಬೆಟ್ಟವೂ ಕರಗೋವರೆಗೂ,

ಕಣ್ಣೀರು ಮಳೆಯಂತೆ ಸುರಿಯುವುದು

ಕರ್ಮದ ಮಣ್ಣಿಲ್ಲಿ ತಣಿಯುವವರೆಗೂ...

ಭರವಸೆಯ ಬಂಡೆಯನೇರಬೇಕು

ಬದುಕ ಪ್ರವಾಹದ ಸುಳಿಗಳ ನಡುವೆ,

ಮಾಗಬೇಕು ಬದುಕು ಜಗದಿ

ಕಾಲದ ನಿರಂತರ ಪಯಣದೀ... 

ನೆನಪೇ...

ನೀನು ಕಾಲದ ಕವಿತೆ

ಬದುಕಲಿ ಮರೆಯದೇ ಉಳಿದೆ,

ನೀನು ಕನಸಿನ ಕವಿತೆ

ಮನಸಲಿ ಅಳಿಯದೆ ಕುಳಿತೆ...

ಮೌನದ ಮಾತಾಗಿ ಕಲೆತೆ

ಭಾವದ ಸೊಗಡಾಗಿ ಕುಳಿತೆ,

ತುಟಿಯಂಚಲಿ ನಗುವಾಗಿ ಬೆರೆತೆ

ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಕನಸಾಗಿ ನಿಂತೆ...

ಸ್ನೇಹದ ಸೆಲೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆದೆ

ಪ್ರೀತಿಯ ಗುರುವಾಗಿ ಮೆರೆದೆ,

ಭರವಸೆಯ ಬೆಳಕಾಗಿ ಹರಿದೆ

ಪರಿಧಿಗಳ ಗೆರೆಯನೇ ಮರೆತೆ...

ನೆನಪೇ ನೀನೊಂದು ಸುಂದರ ಕವಿತೆ

ಸ್ಮೃತಿ ನೀನು ನಾನೆಂಬ ಮೋಹಕೆ,

ನೀನಿಲ್ಲದ ಬದುಕೊಂದು ಬದುಕೇ

ನೀನೆಂದರೆ ಅದು ಬದುಕಿಗೆ ಹೊದಿಕೆ...

ಕದವ ತೆರೆಯಬೇಕು...

ನೋವಿನ ನಲಿವಿನಾ ಹಂಗೇತಕೆ

ನಗುವಿನಾ ಕದವನ್ನು ತೆರೆಯಬೇಕಿದೆ,

ಸಮ್ಮಾನ ಅವಮಾನಗಳ ಅಳುಕೇತಕೇ

ಅಹಮ್ಮಿನ ಕದವನ್ನು ಒಡೆಯಬೇಕಿದೆ...

ನಿಂತಲ್ಲೇ ಕರಗುವಾ ವ್ಯಥೆಯೇತಕೇ

ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಕದವ ಬಡಿಯಬೇಕಲ್ಲವೇ,

ಬದುಕಲ್ಲಿ ಏಕಾಂಗಿಯೆಂಬ ಕೊರಗೇತಕೇ

ಸ್ನೇಹದಾ ಕದವನ್ನು ತೆರೆಯಬಹುದಲ್ಲವೇ...

ದ್ವೇಷ ಅಸೂಯೆಗಳ ಪರದೆ ಇಲ್ಯಾತಕೇ

ಪ್ರೀತಿಯಾ ಬಾಗಿಲನು ತೆರೆಯಬಹುದಲ್ಲವೇ,

ಅಪನಂಬಿಕೆಯಾ ಪರದೆಯ ಸರಿಸಬೇಕಿದೆ

ನಂಬಿಕೆಯ ಗಾಳಿಯಾ ಸವಿಯಬೇಕಿದೆ...

ಬದುಕೋಕೆ ಕೋಟಿ ಭಾಷೆಗಳ ಹಂಗೇತಕೇ

ಸದ್ಭಾವಗಳ ಕದವನ್ನು ತೆರೆಯಬೇಕಿದೆ,

ನೂರು ಜಾತಿ ಧರ್ಮಗಳ ಕೋಟೆಯಿಲ್ಲಿದ್ದರೂ

ಮನುಜತೆಯ ಬಾಗಿಲನು ತೆರೆದಿಡಬೇಕಾಗಿದೆ...

ಸಂಕ್ರಾಂತಿ...

ಮನದ ಮಡಿಲಿದು

ಖುಷಿಯಿಂದ ತುಂಬಲು,

ಬದುಕ ಹೊಲದಲಿ 

ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಸುಗ್ಗಿಯೂ...

ಮನದ ಅಂಗಳದಿ

ಒಲುಮೆಯ ಪಟ ಹಾರುತಿರಲು,

ಬದುಕ ಬನದಲಿ

ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಜಾತ್ರೆಯೂ...

ಬಯಸಿದಾ ಬದುಕು

ನಡೆಯುತ್ತಿರಲು ಹಿತವಾಗಿ,

ಲೋಕಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಸಡಗರವಂತೆ

ಕಬ್ಬಿನಜಲ್ಲೆಯ ರಸ ಸವಿದಂತೆ...

ನಗುವಿಲ್ಲಿ ಶೃಂಗಾರ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ

ತೃಪ್ತಿಯೇ ಬಂಗಾರ ಬದುಕೀಗೆ,

ಒಲುಮೆಯ ಎಳ್ಳನು ಬೀರುತ್ತಾ

ಬದುಕಿಲ್ಲಿ ಸಂಕ್ರಾಂತಿ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ...